S’Orcu ‘e Montiarvu
Dae sos tempos anticos totus sos populos de su Mediterraneu teníant su bisonzu de istringhere una relassiòne chin Dioniso, deus de sa natura e de sa fertilitate. Sas comunitates sardas, atas de massaios e pastores, teniant bisonzu de s’abba dae chelu pro su laore e pro sa terra. Pro s’imboniare a deus, incumintzant a li dare in sacrifitziu omines e bestias, in d’unu passazu simbolicu chi abratzat sa passione, sa morte e sa rinàschita. Zistros e operas in onore de su deus ripitinde su ciclu de sa natura matessi, chi ‘onzi annu morit in s’irverru e torrat a naschire in su ‘erànu imbeniente. In Su Carrasecare Anticu Thiniscolesu custa figura ‘enìat rapresentata chin s’Orcu, un omine mutatu in bestia chi s’atracait in su monte, in d’una conca in suta ‘e sa punta de su Cucuru Arvu, notita comente sa Prejone ‘e s’Orcu. Dae in cue beniat isocatu e achirratu a sa ‘idda in sa die ‘e su ‘Olòne e mantesu a soca vintzas a sa die de carrasecàre, càndo nch’eniat picatu in mesu ‘e sos guturos de sa ‘idda ‘etza gollinde corfos de voete e nerviu, venas a nch’esseret domatu e mortu. Una ‘orta istocatu a resorja, su sambene de s’Orcu ‘eniat lassatu achirrare in terra ifundendela e diventande simbulu de fertilitate pro sa ‘ona resessita de su laore de cuss’annu.Custa vigura chi tenìat prétziu de divinitate it istata posta a banda dae su cristianesimu, ma est semper torrata a bessire a campu in sos periodos de sicànza manna.
Su Carrasecare anticu Thiniscolesu est unu carrasecare crùu, tristu, chi tenet comente ‘ilu contìnu su dolu e totu su chi est ligatu a sa morte de s’Orcu ‘e Montiarvu.
S’Orcu tenet ghetata una pedde de mascru ervechinu, chin sa cara thithieddata e sos bratzos brutos de su sambene de chie li crompet supra chircande de lu fèrrere e ‘uchìere.
