Thiniscole

Su numene diat poter derivare dae su latinu finis scholae (a làcana de corte, de sartu) o finis colle (a pedes de monte). Posta in pedes de su Montiarvu, Thiniscole tenet istoria de importu mannu, ca it difatis in sa lacana trae su Zudicatu de Gaddura e cussu de Torres.
Che a sas ateras biddas de sa Sardinna e totu, su Carrasecare (carre de secare, secare sa carre) in Thiniscole si achiat de irverru comente ritu ligatu a sa terra, chin su currere de su tempus de su laore e de sa NaturaDea mama dae uve totu dipendiat. Dioniso it su deus chi tocait imboniatu pro tennere bonu laore inintro ‘e s’annu, pro aer mandicu e bestias prossimas, pro tenner abba dae chelu e frutora in beranu. A deus si sacrificait sa bestia, s’Orcu, ‘ocata dae sa prejone in su Montiarvu e juta a sa ‘idda domàndela chin corfos de ‘uste e de voete, ‘urcones e sonazos chi annuntziaint su passazu. Lu acumpannaint sos Tintinnatos, su Guardianu, su Voe Jacu e sas Partorjas, in d’unu ritu dionisiacu crùu, de dolu, de morte e de vita chi crompet torrande a naschire a pustis de su sacrifitziu ‘e sa bestia, de s’orcu, de maimone.