Su Guardianu ‘e S’Orcu
Sa figura chi manteniat presu a soca s’Orcu it Su Guardianu, ómine chi chircait de domare sa bestia chin istratzatas de soca e corfos de voete in totu su caminu chi leait sa bestia a morrere.
In tempos anticos, cando moriant sas feminas in d’una domo, sos gatìos pro mustrare su dolu prus mannu chi bi potiat essere, poniant su gabbanu de ‘uresi, l’abutonaint vintzas a thrucu, si ghetaint su cucuzu in conca e si thithieddaint sa cara.
Moriat una emina, una muzere, una mama, moriat sa fertilitate in sa domo.
In su simbolismu de su carrasecare custu eniat assempratu a sa morte de sa terra, chi solu a pustis de su sacrifitziu de s’Orcu, torrait a naschire.
Sas sonazas de su guardianu beniant impreatas pro nch’istrajare sas animas malas dae sas campannas e sa soca teniat unu ligamene prufundu chin sas abbas chi beniant petitas a su deus.
In su Carrasecare Anticu Thiniscolesu, in uve totu zirait a tundu de sa morte e sa torrata a naschire de sa terra, su Guardianu mustrait su dolu de sos gatìos.
